Aklımdan çıkmıyorki ,
taş yağıyordu kafama sanki ,
o kadar acıtıyor
o kadar incitiyorduki kar tanecikleri ,
ayaklarımı hissedemiyordum , 
ağlıyordu sanki ağzı yırtık ayakkabılarım ,
ıslaktı 
evde top olarak niyetlendiğim çoraplarım ,
gözlerim faltaşı ,
nezaman bitecek bu işkence ,
kafamıza vurula vurula bagırıyorduk
akordu bozuk bağlama gibi ,
askerliği yaşıyorduk daha yedimizde ,
dayanamıyordu gözlerim bir damla yaş süzüverdi gözlerimden ,
burnumdan akan su ile karışıveriyordu ,
hissedemiyordum yüzümü ,
bitecek gibi degil bu işkence ,
daha dün dizilmemişmiydik ,
bir koyun sürüsü gibi ,
tek farkımız kıpırdamadan hazıroldaydik ,
bağırıyordum ,
duyuramıyordum sesimi ,
daye daye sora mirim daye ,
aklımdan hiç çıkmıyorki  ,
kac gün ,
kaç ay ,
kac yıl ,
her sabah aynı işkenceye maruz bırakıldık daye , 
hirsimizi cocuklarimiz çıkarıyor şimdi ,
torunların çıkarıyor ,
gökkuşağı rengine bürünüyor havada uçuşan küçücük yürekler,
oyuncak tutamayan eller taş tutuyor  ,
birde "taş attırıyorlar" demezlermi  , 
hırsımdan taşı incittim  ,
yasaklandım
taş oldum  bedenleri incittim ,
inkar edildim ,
küfür oldum dilde , yürekleri incittim 
katliam oldum dağları taslari ağlattım
ona üzülür ona yanarım şimdi ...